Położenie:

Dzielnica Śródmieście, w obrębie ulic Karowej, Browarnej, Dynasy

Powierzchnia:

4 ha

Atrakcje:

stary drzewostan, piękny widok rozciągający się z wysoczyzny skarpy

Park w obecnej postaci utworzono w latach 60-tych XX wieku, ale teren o charakterze ogrodu funkcjonował w tym miejscu już w latach 1636-1641, kiedy to Władysław IV zbocze skarpy i teren pod nią przeznaczył na zwierzyniec. Był to wówczas jeden z najświetniejszych ogrodów warszawskich, wyposażony w groty, fontanny, altany i rzeźby. Po poważnych zniszczeniach jakim uległ podczas wojen szwedzkich, odbudowany został w latach 1728-1731. W 1765 r. tereny zostały przejęte przez Szkołę Rycerską i do końca XVIII wieku pozostawały niezagospodarowane.
Nieużytek poprzecinany nieregularnym układem cieków, stawów i mokradeł zasilanych ze źródeł podskarpowych, wykorzystywano m.in. do wypasu bydła.
W 1809 r. powstała Szkoła Lekarska i wówczas założono tu ogród botaniczny. Następnie teren znalazł się w rękach Uniwersytetu Warszawskiego i ogród na skarpie był starannie utrzymywany. W latach międzywojennych prowadzono tu ogród farmakognostyczny Wydziału Lekarskiego UW. Nazwa parku pochodzi od Pałacu Kazimierzowskiego wzniesionego przez Tytusa Liviusa Boratiniego.
Największym atutem parku jest urozmaicona rzeźba terenu ze stromą w tym miejscu skarpą oraz powiązania kompozycyjne parku z górującym nad nim Pałacem Kazimierzowskim. Przeważającymi w drzewostanie gatunkami są lipy i klony. Na terenie parku znajduje się plac zabaw dla dzieci.